Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Πάμπερς.


Μπορεί να είσαι η ζωή στη ζωή τους, η ψυχή της ψυχής τους, όμως όλα ξεκινούν από τα πάμπερς!!


Από τη στιγμή που θα κάνεις την πρώτη σου ανάγκη όλα αλλάζουν. Σάν να συμβαίνει κάτι σ' αυτή τη ξεχωριστή αγάπη και προστίθεται η υποχρέωση. Υποχρέωση στο χέρι που σε ξασκάτιζε, μόνο που τότε δεν ήξερες τίποτα. Τα πρώτα πάμπερς, το πρώτο βύζεμα ήταν μόνο η αρχή! Σταδιακά εμφανίζονται καινούριες υποχρεώσεις. Σου πληρώνουν τα φροντιστήρια, τα μαθήματα μουσικής, χορού, παπούτσια, ρούχα, βρακιά, κάλτες και δεν έχει τέλος. Αίσθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά και τότε είναι που κάνεις την επανάστασή σου (στην χειρότερη περίπτωση την αφήνεις για μετά). Κανείς όμως δε σε πέρνει στα σοβαρά. Θεωρούν τις αντιδράσεις σου μέρους του παιχνιδιού, μιά φούσκα που γρήγορα θα ξεφουσκώσει περιμένοντας να γυρίσεις στην αγκαλιά τους πιπιλίζοντας τον αντίχειρα σου. Θέτεις νέους όρους, οι οποίοι όμως ποτέ δεν εφαρμόζονται, δινόνται υποσχέσεις, οι οποίες ποτέ δεν πραγματοποιούνται. Βρίσκεσαι σε έναν διαρκή αγώνα που συνέχεια αλλάζει κανόνες, ώσπου, ίσως, για δεύτερη φορά επαναστατείς κι άς θεωρούν ότι απλά τα μυαλά έχουν απλά πάρει αέρα. Βρίσκεσαι στο μεταίχμιο, μικρός και μεγάλος ταυτόχρονα. Σου προγραμματίζουν τις κινήσεις σου θεωρώντας ότι κάνουν το καλύτερο για σένα κι έχεις την υποχρέωση να τα βγάλεις εις πέρας. Στην περίπτωση των κοριτσιών τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμη χειρότερα, καθώς αισθάνεσαι ότι είναι ικανοί να σου βρούν τον πρώτο άνδρα που θα κάνεις σέξ μαζί του, ενώ παράλληλα θα παρακολουθούν την όλη διαδικασία για να είναι σίγουροι ότι είσαι καλά! Κι όλο αυτό γιατί τα κορίτσια είναι πιό εύαλωτα σε κινδύνους ή απογοητεύσεις, λές και τα προβλήματα πάνε αναλογικά με τις τρύπες. Καθημερινά ελπίζεις ό,τι μία μέρα όλα θα αλλάξουν, κατά βάθος ξέρεις ότι σε κάποια πράγματα υπερβάλλεις και μόλις φύγεις από το πατρικό σου όλα θα γίνουν όπως θές. Θα τα σκέφτεσαι όλα αυτά και θα γελάς. Η ζωή όμως κάνει κύκλο, γιατί τα πάμπερς θα τα ξαναχρησιμοποιήσεις. Αυτή τη φορά όμως όχι για σένα αλλά για τους γονείς που μεγαλώνουν. Έχεις υποχρέωση απέναντι τους!




Ιζολδη

1 σχόλιο:

  1. Χε χε χε. Πολύ καλό.
    Μόνο να μη χρειαστεί να γυρίσεις στο πατρικό σου γιατί για κάποιο λόγο, όσα χρόνια κι αν έζησες μόνος σου, πιστεύουν ότι ήρθε πάλι η ώρα του πάμπερς. Ξέρουν βέβαια ότι μεγάλωσες, μα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή