Monkeyland.

Ενδοιασμοί, φοβίες, ηθικές, εγωισμοί, θέλουμε να έχουμε την πίτα γεμάτη και το σκύλο χορτάτο πόσο μάλλον άν έχεις και γατί τα πραγμάτα δυσκολέυουν, ποτέ δεν μάς αρέσει το φαγητό πού έχουμε μπροστά μάς, τώρα ήρθε και το ΔΝΤ, οπότε ούτε αυτό θα αρχίσουμε να έχουμε, κλέφτες, λοπωδήτες. υποκρισίες, ανούσιες σκέψεις, όπως κι αυτές που κάνω τώρα, μάς φταίνε οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας, αλλά ο εαυτούλης μας ποτέ δεν ευθύνεται για κάτι, αναζητάμε το τέλειο, το οπόιο ξέρουμε ό,τι δεν υπάρχει αλλά κάνουμε τις πάπιες, ο διπλανός δεν είναι τόσο καλός για να του μιλήσουμε αφέσον δεν έχει iPhone ή δεν ακούει γαμάτη μουσική ή δεν έχει σπουδαίες ιδέες ή τα παπούτσια του τέλος πάντων είναι από συνοικιακό μαγαζί (άν είναι από λαική ακόμη χειρότερα) και όχι από το LAK (δέν κάνω διαφήμηση), η μέρα μπορεί να μην πάει καλά άν πάθει κάτι η σύνδεση στο ιντερνέτ, ο γάμος της Χρουσαλά είναι νέο της ημέρας (ανατριχίλα (!) ), εμείς τα κορίτσια ζούμε με το αιώνιο σύνδρομο της εφηβείας, δηλαδή τα σπιράκια που εμφανιζονται χωρίς προειδοποίηση, πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό, μεγαλοποιούμε τα πραγμάτα, και πώς να μην τα μεγαλοποιούμε αφού μόνο με μικρά καταγινόμαστε και η ζωή συνεχίζεται, επιφανειακά μεν, συνεχίζεται δε.
Αυτά λοιπόν κι άλλα παρόμοια χρειάζεται ο άνθρωπος; Στην πραγματικότητα να μήν είναι τίποτα σπουδαίο, απλά ένα ζώο όπως τα άλλα με τη μόνη διαφορά ότι έτυχε να χρησιμοποιήσει τόν αντίχειρα του; Δέν νομίζω...έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε χαρές μέσα από διάφορα ταξίδια στόν κόσμο, στα βιβλία, στη μουσική, στη γνώση, στα συναισθήματα κλπ., αλλά δυστυχώς τα συμφέροντα των "μεγάλων" και η αστείρευτη ανάγκη τους για περισσότερα πλούτοι εμποδίζουν τα όνειρα μας και μας κάνουν να φαινόμαστε μικροί. Κάνουν λάθος όμως, μπορούμε να συνεχίσουμε αν αρχίσουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, άν αγαπήσουμε τον εαυτό μας και βρεί ο καθένας τόν δρόμο του μέσα από τα όνερα του και την αλήθεια των πραγμάτων, γιατί όλα είναι απλά και λογικά!


Ιζολδη.